ฝันดีนะ ฝันดี

นี่ช่างเป็นไดอารี่รวมความป่วยไข้บัดซบทั้งกายใจของฉันจริงๆ 555

แต่ก็นั่นแหละ พิมพ์ออกมาแล้วมันก็รู้สึกดีขึ้นละนะ

ตอนนี้ชีวิตดี 

จนเจ็บคอ ไปหาหมอ กินยาครบโดสไม่หาย เลยไปหาหมอที่อีกร.พ.นึง

ระหว่างตรวจหมอก็บอกว่าขอจับตรงคอหน่อย แล้วพอจับปุ๊บก็เจ็บๆนิด กลืนน้ำลายตอนที่โดนจับก็เจ็บ

หมอบอกว่าน่าจะเป็นเนื้องอกตรงไทรอยด์ ว่างๆไปเอ็กซเรย์นะ 

โหย บัดซบเลยคุณผู้ชม สมองได้ยินแต่คำว่า เนื้องอก เนื้องอก เนื้องอก (อนึ่งหมอพูดว่าเนื้องอกชนิดไม่ร้ายแรง) 

ได้ยารักษาหวัดมา แต่โดนสั่งให้ไปตรวจอัลตราซาวน์และก็เจาะตรวจ

แล้วปฏิบัติการหนีความจริงก็เริ่มขึ้น 

มีแบบตั้งชื่อให้อิก้อนนี่ ต่อรองว่าเราเป็นพวกเดียวกัน นายต้องไม่ทำร้ายเรานะ

แอคว่าเออก็โอเคนะ โอเค

คนปลอบก็แบบเออ โอเค

นั่งคิดว่ามันจะเป็นไงต่อ ก็แบบอะ คิดจนจบละ โอเค

ไปตรวจนะ แล้วค่อยว่ากัน บลาๆ

แล้วก็เข้าซูชิเดนไปกินแซลม่อนคนเดียว

แล้วก็ไปชอปปิ้ง ซื้อของใช้ ซื้อครีมทาหน้า หนูจะเป็นผู้ป่วยที่งดงาม

แม่งเป็นภาวะที่แบบ เราบอกตัวเองว่าเราจะโอเค และเราโอเคอยู่ เราต้องใช้ชีวิตประจำวันต่อไปได้

สามารถคุยกับคนอื่นได้แบบปกติ เพราะเรารู้ว่าเราจะต้องทำไงต่อไป

แต่แม่งนะ

พอคิดว่าเออคุยกับพี่แอ้มดีกว่า โทรหาเล่าให้พี่แอ้มฟัง อยู่ๆก็ร้องไห้เลย

คือ

รู้อ่ะว่าต้องทำไง รู้ว่ามันมีโอกาสจะแบบ ไม่เป็นไรนะ ไม่มีเหี้ยอัลลัยเลย แล้วเราก็จะมานั่งขำตัวเองตอนนี้

แต่แบบ กลัว

คือมันกลัวนะ ฉันคนที่พูดว่า ต่อให้พรุ่งนี้ตายไปก็ไม่มีอะไรเสียใจ

ก็กลัวขึ้นมาเฉยๆ

แล้วก็นั่งซึมซับความกลัวนั้น

คือการเรียนละครแม่งประหลาด เวลาที่เรารู้สึกอะไรซักอย่างแบบรุนแรง เรามักจะค่อยๆนั่งซึมซับมันไว้ เผื่อในอนาคตต้องใช้เล่นละครจะได้ recall กลับมาใช้ได้ ติดเป็นนิสัยละ

(บัดซบ)

แล้วระหว่างที่กลัวกับพิจารณาความกลัวนั้น 

ก็คิดถึงแอค 

คิดถึงแอคมาก แบบ จริงๆเราเจอกันแค่ตอนนั้น มันไม่มีอะไร แต่ก็คิดถึง 

เปิดทวีตแอคขึ้นมาดู ทวีตที่พี่ตุ้ยทวีตไว้ให้แอค คือ Death is future perfect tense 

ความตายมันก็อยู่ใกล้ๆเรา เรากำลังเดินไปหามัน 

I will have been dead. 

และวันนึงคนทุกคนที่เรารู้จักก็ต้องตายเนอะ

เคยคิดว่าเอออยากตายก่อนคนอื่นๆ

เพราะไม่อยากต้องไปงานศพใคร 

แต่เอาเข้าจริง ถ้ามันมีเวลาให้รับรู้สักนิดแล้วคนเรามันไม่อยากตายหรอก 

ทั้งที่มันเป็นธรรมชาติ เป็นความจริงของธรรมชาติ ที่จะต้องมีการเปลี่ยนแปลง มันไม่มีอะไรอยู่คงทนไปตลอดกาล 

พี่เต้ยไปกะทันหัน และไม่มีโอกาสได้คุยกันอีกครั้ง คำพูดสุดท้ายที่คุยกันมันก็จะอยู่กับเราไปตลอดชีวิต

อาม่าไปหลังจากทุกคนทำใจกันเต็มที่แล้ว รู้สึกว่าถึงที่สุดแล้ว ที่สุดเสียที ให้ไปเถอะอย่าทรมานอีกเลย

ตอนที่ได้รู้จักแอค แอคก็กำลังจะไปแล้ว แล้วก็ไปจริงๆเร็วกว่าที่คิดไว้

หนังสือที่อยากให้อ่านยังไม่ได้เอาไปให้ ชาที่ชอบก็ยังไม่ได้เอาไปให้ชิม

และตอนนี้ฉันกำลังนั่งคิดถึงเธออยู่ คิดถึงมากกว่าอาม่าเสียอีก 

ความตายมันมีหลายแบบเนอะ 

ก็อยากให้คนที่สำคัญกับเรา คิดถึงเราบ้าง เวลาที่เราไม่อยู่แล้วเหมือนกัน 

และตอนที่เรายังอยู่ ก็อยากจะมีเรื่องดีๆให้มากๆ แต่เราก็ไม่อยากให้คิดถึงมากเกินไปเหมือนกัน

เป็นความเห็นแก่ตัว 555  

ฉันก็อยากเผชิญหน้ากับความตายดีๆนะ 

พิมพ์เรื่องนี้คิดถึงเรื่องนี้เหมือนจะให้ตัวเองชินกับมัน

เวลาที่เจอจริงๆมันจะได้ไม่น่ากลัว

ซึ่งถ้าจะทำแบบนั้น ก็ต้องเผชิญหน้ากับความกลัวนี้ก่อน

เป็นบททดสอบขั้นแรก

และจะเข้มแข็งได้ ต้องมีจิตใจที่โอเค

และร่างกายที่โอเค

จะไปอาบน้ำแล้ว รีบนอนด้วย

ยังไม่ได้บอกแม่กับป๊า แต่รู้สึกได้ว่าป๊าจะเครียดจนนอนไม่หลับ

ส่วนแม่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าจะเป็นยังไง

แต่ตอนนี้อยากจะอยู่กันดีๆ 

อาจจะไม่บอก เอาไว้ก่อน 

แล้วจะมาเล่าต่อนะ จะไปอาบน้ำนอนแล้วล่ะ

ฝันดีนะ ฝันดี