สิ่งที่บกพร่องแต่สมบูรณ์

รับรู้ข้อเสียของตัวเองมากขึ้น

ฉันเคยเป็นคนที่ไม่รู้มาก่อนเลยว่าตัวเองมีข้อเสียอะไร

อ่านประโยคเมื่อกี้แล้วก็คิดว่าตลกไหม

เรารู้ว่าตัวเรา ทุกคน ทุกคน ต้องมีข้อเสีย 

เพราะเราถูกสอนว่า มันไม่มีใครเพอร์เฟคไปซะทุกคน

แต่จริงๆเราไม่รู้หรอกว่าเรามีความบัดซบอะไรซ่อนอยู่ 

เราพูดว่าทุกคนมี แต่เราสำนึกได้จริงๆเหรอว่าคืออะไร 

พ่อแม่ก็มีข้อเสียนะ ถึงจะเป็นพ่อเป็นแม่ก็เถอะ

แต่สิ่งที่เขาเป็นคือสิ่งที่ดีที่สุดในสภาพแวดล้อมที่สร้างเขาขึ้นมาแล้ว

ฉันเคยคิดว่าผู้ใหญ่ที่มีข้อเสียบ้างอย่างในหนังช่างเท่ซะเหลือเกิน

คนบ้างานที่บ้านรกเลอะเทอะ คนที่ดูปกติดีทุกอย่างแต่ต้องต่อสู้กับเสียงกระซิบแปลกๆในหัวของตัวเอง คนที่รักษาชีวิตแต่งงานไว้ไม่ได้

สิ่งที่บกพร่อง แต่สมบูรณ์

พอเริ่มโตเป็นผู้ใหญ่ถึงได้รู้ว่า สิ่งที่เราคิดว่าเท่น่ะ 

โกหกทั้งเพ 555 

เราต่างดีงามในบางแง่ และแม่งบัดซบในบางจุดอยู่เหมือนกัน 

ทุกคน ทุกคน ทุกคน 

ขึ้นกับว่าเราชอบหรือไม่ชอบ เราก็จะเห็นเองว่ามันดีหรือไม่ดี 

เพียงแต่เราไม่รู้ตัวเท่านั้น 

ไม่มีใครพร้อมสำหรับชีวิตไปซะทุกอย่าง

มีแต่คนที่ก็ยังเดินหน้าไปหามัน 

และคนที่ปล่อยให้มันพุ่งเข้ามาหาเท่านั้น

และทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้น ทำให้เราเป็นอย่างเราในวันนี้

แต่ที่สำคัญที่สุดคือ เราทำให้ตัวเราเป็นอย่างนี้ในวันนี้ 

มีคนว่าเราเป็นคนแบบไหนขึ้นกับการเลี้ยงดูกับกรรมพันธุ์ 

แต่เราเองก็เลือกเองด้วยว่าจะเป็นแบบไหน

มีทางเลือกนับไม่ถ้วนในชีวิต

ถ้าเราไม่เลือกเอง มันก็จะเลือกตัวเอง 

และการที่ไม่เลือก แปลว่าเราได้เลือกแล้ว

ผลที่เกิดขึ้นตามหลังจากนั้น

เป็นสิ่งที่เราจะต้องถือไว้แล้วเดินต่อไป 

เมื่อนั้นเราก็จะบกพร่องแต่สมบูรณ์เอง

สิบแปด มกราคม สองพันห้าร้อยห้าสิบเก้า นอนไม่หลับเพราะอัดชาเข้าไปจะปั่นงาน แต่งานเสร็จแล้ว